Salmonella w krakowskich żłobkach i przedszkolach. Rośnie liczba zachorowań

Według ostatnich informacji  już 26 dzieci zachorowało na salmonellę. Dzieci chodziły do różnych żłobków i przedszkoli. Inspektorzy sanepidu podejrzewają, że źródłem zakażenia może być firma kateringowa, która dostarczała do placówek posiłki.

Do zatruć bakterią salmonelli dochodziło w żłobkach i przedszkolach  na terenie całego Krakowa . U dzieci wykryto salmonellozę, czyli chorobę wywołaną bakteriami salmonelli. Udało się również ustalić, jaka firma cateringowa była odpowiedzialna za podanie w placówkach  nienadającego się do spożycia jedzenia. Zabezpieczono próbki jedzenia, a także próbki z miejsca, gdzie przygotowywano posiłki.

Wyniki mają być znane w piątek lub poniedziałek.

 

Poniżej niezbędne informację dotyczące salmonelli – przyczyna, objawy , leczenie. 

Do zarażenia bakterią może dojść:

• drogą pokarmową – poprzez spożycie zanieczyszczonych jaj, mięsa drobiowego, majonezu czy mleka,
• poprzez bezpośredni kontakt z zakażonym człowiekiem lub zwierzęciem,
• poprzez picie wody zanieczyszczonej odchodami – w ten sposób powstają tzw. epidemie wodne, głównie w krajach rozwijających się.

Objawy zakażenia rozwijają się po 10-48 godzinach od nabycia bakterii. Salmonellozy wywołane przez pałeczki inne niż S. Typhi i S. Paratyphi najczęściej przyjmują postać nieżytu żołądkowo-jelitowego. Bakterie, po dostaniu się do przewodu pokarmowego człowieka, wędrują do końcowego odcinka jelita cienkiego i początkowego odcinka jelita grubego. Tam wnikają do nabłonka jelitowego i wywołują w nim rozwój reakcji zapalnej. Drogą układu chłonnego mogą dostać się dalej do węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. U osób z obniżoną odpornością bakterie mogą rozprzestrzeniać się dalej do odległych narządów, powodując ciężkie zakażenie ogólnoustrojowe.

Nieżyt żołądkowo-jelitowy wiąże się z występowaniem objawów takich jak:

• silne lub bardzo silne bóle brzucha o charakterze kurczowym, z nagłym parciem na stolec,
• biegunka, zwykle wodnista o zielonkawym zabarwieniu, niekiedy z domieszkami krwi,
• śluz,
• nudności,
• wymioty,
• gorączka lub stan podgorączkowy.

U osób z obniżoną odpornością, na przykład przyjmujących leki immunosupresyjne lub będących w trakcie leczenie onkologicznego, zakażenie może przybrać postaci narządowe, takie jak:

• zapalenie pęcherzyka żółciowego,
• zapalenie płuc,
• zapalenie kości i stawów,
• zapalenie nerek,
• zapalenie wsierdzia,
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.

W niektórych przypadkach może rozwinąć się nawet ciężka sepsa z niewydolnością wielonarządową.

W przypadku nieżytu żołądkowo-jelitowego nie stosuje się rutynowo leczenia przeciwbakteryjnego. Takie postępowanie uzasadnione jest faktem, że zakażenie zwykle ulega samoograniczeniu, a zastosowanie antybiotyku zwiększa ryzyko rozwoju bezobjawowego nosicielstwa Salmonelli. Antybiotyk stosuje się natomiast w zakażeniach uogólnionych, z zajęciem narządów wewnętrznych, w sepsie, zakażeniach przedłużających się i o ciężkim przebiegu oraz u pacjentów narażonych na ciężki przebieg choroby ze względu na występujące u nich osobnicze czynniki ryzyka.

W nieżycie żołądkowo-jelitowym standardowe leczenie polega na:

• uzupełnianiu płynów,
• uzupełnianiu elektrolitów – dostępne są proszki do sporządzenia doustnych płynów elektrolitowych.

W przypadku odwodnienia przekraczającego 10% masy ciała, konieczna może się okazać hospitalizacja i dożylne uzupełnienie utraconych płynów.

W każdym przypadku ostateczną decyzję o sposobie i miejscu leczenia podejmuje lekarz, po ocenie stanu pacjenta i występujących u niego czynników ryzyka